Για την Ανακοίνωση του ΠΓ του ΚΚΕ (ΙΙ)

(συνέχεια)
Στην ανακοίνωση περιέχεται η εκτίμηση ότι: «Από τα πράγματα, και αυτή η συμφωνία θα αποδειχτεί ανεπαρκής και ανεφάρμοστη. Με την πρόσφατη συμφωνία της ελεγχόμενης εξωτερικής χρεοκοπίας δεν πρόκειται το ελληνικό χρέος να γίνει «βιώσιμο». Αυτή η εκτίμηση είναι ακριβής μόνο ως προς τη βιωσιμότητα του χρέους. Ας παρακολουθήσουμε την πραγματική εξέλιξη των γεγονότων.

Την 1η του Μάρτη θα συνεδριάσει εκ νέου το Eurogroup. Σκοπός της συνεδρίασης θα είναι ο έλεγχος της νομοθέτησης των prior actions που συνδέονται με την υλοποίηση του νέου μνημονίου. Δηλαδή, των προαπαιτούμενων ενεργειών προκειμένου να δοθεί η τελική έγκριση για την εκταμίευση του δανείου των 130δις ευρώ.
Ο υπουργός οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος μας έχει ήδη αναγγείλει ότι «θα γίνει πάλι μια διεξοδική συζήτηση». Στο μεταξύ η ελληνική κυβέρνηση έχει αποδυθεί σε ένα νομοθετικό αγώνα δρόμου στη βουλή ακριβώς για να ικανοποιήσει τους προαπαιτούμενους όρους της συμφωνίας. Ενώ έχει δρομολογήσει και την ανταλλαγή των ομολόγων μέχρι τις 12 του Μάρτη. Παραπέρα η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει ότι τον Ιούνη θα υπάρξουν νέα αντεργατικά μέτρα, ενώ, επίσης, έχει επιβεβαιωθεί ότι θα υπάρξει ανάγκη για μια νέα βοήθεια από την πλευρά της τρόϊκας, δηλαδή νέο δάνειο, το 2014.
Τα παραπάνω μας δείχνουν πως η χώρα μας έχει εισέλθει σε ένα καθεστώς ασφυκτικού οικονομικού ελέγχου – σε συνδυασμό με τη δημιουργία του ειδικού λογαριασμού και της εξ ίσου ασφυκτικής εποπτείας - που φτάνει μέχρι και την αναγκαστική συνταγματική αναθεώρηση για να εξασφαλιστεί η προτεραιότητα της δανειακής εξυπηρέτησης, που τον παραδέχονται ακόμη και τα αστικά ΜΜΕ, που, όμως, δεν αποδίδεται με τον όρο της «ελεγχόμενης εξωτερικής χρεοκοπίας». Δεν είναι, μόνο, ότι η χώρα μας αδυνατεί να αποπληρώσει τα δάνεια που δέχτηκε από το εξωτερικό.
Πρόκειται για χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας, που για να την αντιμετωπίσει η άρχουσα τάξη, τα κόμματά της και η κυβέρνηση αγκιστρώνουν και εξαρτούν τη χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό βαθαίνοντας και διαιωνίζοντας την εξάρτηση της Ελλάδας. Η οικονομική κρίση της χώρας οξύνθηκε σαφώς λόγω της εξάρτησης της χώρας μας αλλά η προσπάθεια να την ξεπεράσει η άρχουσα τάξη την εντείνει ακόμα περισσότερο. Αυτό είναι που δεν εκτιμάει σωστά το ΠΓ του Κόμματος, εξ αιτίας των γενικότερων ιδεολογικών επεξεργασιών που έχει υιοθετήσει, γι αυτό και αποφεύγει να το σχολιάσει.
Από την άλλη η συμφωνία αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε ανεπαρκής ούτε και είναι ανεφάρμοστη. Πρώτο, γιατί έχει μπει σε εφαρμογή ήδη. Δεύτερο, γιατί υπακούει σε συγκεκριμένη στόχευση. Η ανεπάρκεια της βιωσιμότητας του χρέους δεν καθιστά τη συμφωνία στο σύνολό της ανεπαρκή. Οι κυρίαρχες δυνάμεις που κουμαντάρουν την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αγνοούν ότι το χρέος της χώρας μας δεν θα είναι 120.5% επί του ΑΕΠ το 2020 - πέρα από το γεγονός ότι και σ’ αυτό το επίπεδο το χρέος δεν θα είναι διαχειρίσιμο. Δεν το αγνοούν ούτε το ΔΝΤ ούτε οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης. Προωθούν, όμως, μια ελεγχόμενη χρεοκοπία, με πιθανότερο τέλος την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, αλλά, την ίδια στιγμή προσπαθούν να μην επεκταθεί το «παράδειγμα» της Ελλάδας σε άλλες χώρες, να μην υπάρχουν επιπτώσεις πάνω στο ευρώ, να εξασφαλίσουν τα δανεικά. «Θα πάρουμε τα λεφτά μας πίσω;» αναρωτήθηκε ο Β. Σόϊμπλε.
Το βαθύτερο, όμως, νόημα αυτής της έλλειψης σωστών εκτιμήσεων που παρουσιάζει η σημερινή ηγεσία του Κόμματος είναι ότι δεν αντιλαμβάνεται ότι η χώρα μας βρίσκεται μπροστά σε μια οικονομική καταστροφή που θα έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις για την ίδια τη χώρα αλλά και πάνω στους εργαζόμενους και ότι η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση καθίσταται προτεραιότητα και κρίκος μιας ενιαίας και αδιαίρετης επαναστατικής διαδικασίας, με στόχο να βγει η Ελλάδα από την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία. Πως είναι αδήριτη ανάγκη να επανακτηθούν τα οικονομικά εργαλεία για να εξασφαλιστεί η οικονομική διάσωση της Ελλάδας, να προωθηθεί μια άλλη αναπτυξιακή πολιτική και να σχεδιαστεί η παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας. Πάνω σε κατεστραμμένη οικονομία δεν χτίζεται ο σοσιαλισμός.
Το καθήκον αυτό δεν έχει τη δυνατότητα να το φέρει σε πέρας η άρχουσα τάξη της χώρας μας και τα κόμματά της. Με τα μνημόνια και την πολιτική τους απόδειξαν πολύ καθαρά, και για άλλη μια φορά, ότι ο ιστορικός τους ρόλος έχει οριστικά ξεπεραστεί. Το έργο αυτό θα είναι υπόθεση της εργατικής τάξης και των μικροαστικών δυνάμεων της πόλης και του χωριού. Εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που θα προωθήσουν τη δημιουργία ενός Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ) που θα αναδείξει με τη δυναμική στήριξη των εργαζομένων της χώρας τη δική του κυβέρνηση. Σ’ αυτό το μέτωπο πρωταγωνιστικό ρόλο καλείται και πρέπει να παίξει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Όσο πιο γρήγορα κατανοηθεί η ωφελιμότητα και η επικαιρότητα της θέσης του Προγράμματος του 15ου Συνεδρίου του Κόμματος για τη δημιουργία του ΑΑΔΜ άλλο τόσο πιο γρήγορα θα υλοποιηθεί και η διέξοδος από την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία της χώρας με προοπτική το σοσιαλισμό.