Να ξεφορτωθούμε τη δυναστεία των Ευρωταλιμπάν και τους προϊσταμένους τους!

Λίγο πριν και λίγο μετά από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ το 1981, χρυσοκάνθαροι δημοσιογράφοι, τα κόμματα της πλουτοκρατίας  και γραφειοκρατικά στρώματα που έβλεπαν ότι μπροστά τους υπάρχει «πεδίο δόξης λαμπρό», έλεγαν στον ελληνικό λαό ότι θα φάει με «χρυσά κουτάλια». 
Στη συνέχεια, όσοι προπαγάνδιζαν το «ευρωπαϊκό όραμα» τους προσδόθηκε εύστοχα από το λαό το προσωνύμιο «ευρωλιγούρηδες». Διαλαλούσαν τα «καλούδια» της ΕΟΚ/ Ευρωπαϊκής Ένωσης, λέγοντας πως «η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει Αλβανία», πως «όσοι μιλάνε για έξοδο από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς είναι πολιτικοί βροντόσαυροι» κ.λπ.
Στην παρούσα φάση, δύσκολα μπορεί κάποιος να εξωραΐσει την ΕΕ και την τρόικα. Ορισμένοι διαισθάνονται το αδιέξοδο. Κατανοούν πως το χρέος της Ελλάδας δεν είναι εξυπηρετήσιμο, πως το PSI «δε βγαίνει» και πως τα συνεχόμενα μέτρα έχουν εξουθενώσει τον ελληνικό λαό. Έχοντας μια σχετική γνώση της ιστορίας διαβλέπουν τη σοβαρή πιθανότητα κοινωνικής έκρηξης με απρόβλεπτες συνέπειες. Έτσι, προκειμένου να περισώσουν το τομάρι τους ή/και για να προετοιμάσουν τις συνειδήσεις για «σωτήριες» πολιτικές λύσεις, κάνουν ιδεολογικοπολιτικές πιρουέτες. Μια πολύ χαρακτηριστική περίπτωση είναι το δίδυμο Τρέμη-Πρετεντέρη που αφού στήριξαν ποικιλοτρόπως τις επιλογές της κυβέρνησης και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, τώρα διαπιστώνουν πως τα μέτρα που λαμβάνονται είναι ατελέσφορα και πως το τοπίο που διαμορφώνεται είναι εφιαλτικό! Ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει το σθένος να διαπραγματευτεί τα δίκια του ελληνικού λαού!!!
Όμως, το άθλιο είδος των «ευρωλιγούρηδων» συνεχίζει να υπάρχει. Θα μπορούσαμε πλέον λόγω της συγκυρίας να τους ονομάσουμε και «ευρωταλιμπάν». «Επιφανής» εκπρόσωπος της «ευρωταλιμπανικής» θεωρίας είναι δίχως αμφιβολία ο Θ. Πάγκαλος, ο οποίος έσπευσε να μας πληροφορήσει πως το μνημόνιο είναι ευτυχία (!!!) θυμίζοντας τον Τσολάκογλου που δήλωνε ανερυθρίαστα πως η νέα τάξη πραγμάτων είναι ευλογία. Παραλλαγή της «παγκάλιας» λογικής ήταν και το κύριο άρθρο της Καθημερινής στις 3/2:
«Η ώρα των αποφάσεων έφτασε για τους πολιτικούς αρχηγούς. Οι επιλογές τους καθώς και οι κίνδυνοι για τη χώρα είναι δεδομένοι. Θα χρειασθεί πολύ μεγάλη ψυχραιμία και πολιτική γενναιότητα από την πλευρά τους, προκειμένου να περάσουμε τον κάβο της άτακτης χρεοκοπίας. Θα πρέπει όλοι τους να υποχωρήσουν από τις όποιες «κόκκινες γραμμές» τους και να συναποφασίσουν πράγματα που φαίνονται αυτοκτονικά σε έναν πολιτικό. Γνωρίζουν όμως την πραγματικότητα και κανείς τους δεν μπορεί να επικαλεσθεί άγνοια κινδύνου. Η διαπραγμάτευση με την τρόικα μπορεί να φτάσει έως ένα σημείο και αν δεν επέλθει συμφωνία, η χώρα θα βρεθεί σε ένα πολύ επικίνδυνο κενό αέρος. Επειδή αυτό δεν συμφέρει κανέναν, ούτε τους εταίρους και δανειστές μας ούτε και τους πολιτικούς ηγέτες μας, καλό θα είναι να «βάλουν όλοι νερό στο κρασί τους» για να βρεθούν λογικοί συμβιβασμοί, να αποφευχθούν οι ακρότητες που θα προκαλέσουν ανεξέλεγκτες κοινωνικές εντάσεις και να περάσουμε τον επικίνδυνο κάβο».
Με άλλα λόγια η εφημερίδα του Αλαφούζου, μας λέει με συγκεκαλυμμένο τρόπο: Βγάλτε το σκασμό! Η (δοτή) κυβέρνηση πρέπει να τα δώσει όλα. Ό,τι ζητήσει η τρόικα, η Γερμανία, τα μονοπώλια. Λογικό είναι, ό,τι θεωρεί λογικό το κεφάλαιο. Ολιγαρχία και λαός θα πρέπει να νερώσουν όλοι το κρασί τους. Δεν έχει σημασία αν η ανεργία έχει φτάσει το 20%, αν χιλιάδες εργαζόμενοι κονιορτοποιούνται στους ολετήρες ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. «Θα σας εξαφανίσομε», που έλεγε και ο Μαυρογιαλούρος…
Αυτά λένε οι υπηρέτες των δυο αφεντάδων. Το κύριο, όμως, δεν είναι τι λένε αυτοί, μια χούφτα ελεεινών υποκειμένων, μια δράκα κηφήνων, αλλά πώς, πότε, με πόση αποφασιστικότητα και με τι περιεχόμενο θα δράσει η εργατική τάξη, τα μικρομεσαία στρώματα και η νεολαία. Προς το παρόν αναζητείται ο εμπνευστής και οργανωτής αυτού του εγχειρήματος…

Οδυσσέας Πραξιάδης