Με αφορμή μια ανακοίνωση για το λεγόμενο «κίνημα της πατάτας» (IΙΙ)

(τελευταίο)
Αν παρατηρήσουμε με προσοχή το πολιτικό τοπίο πως διαμορφώνεται μετά το τελευταίο Eurogroup, που δόθηκε και το πράσινο φως για τη σταδιακή εκταμίευση των 130 δις, θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει μια στροφή στη στάση των αστικών πολιτικών δυνάμεων απέναντι στο ΚΚΕ.
Έχουν εντείνει και πυκνώσει, και μέσα στη βουλή, τις αντιΚΚΕ αναφορές τους. Και βέβαια αυτό το γεγονός δεν είναι τυχαίο. Δεν προέρχεται μόνο από την πάγια στάση των αστικών πολιτικών δυνάμεων αλλά και από το γεγονός ότι, και μπροστά στις εκλογές και στα νέα μέτρα που επέρχονται, οι αστικές δυνάμεις έχουν εξαντλήσει κάθε επιχείρημα να πείσουν τον ελληνικό λαό για την αναγκαιότητα τέτοιων μέτρων και δεν τους απομένει τίποτα άλλο από τη στροφή στον αντικομμουνισμό και την καταστολή.
Στην κατεύθυνση αυτή κάνουν ό,τι έκαναν πάντα και που απορρέει από τη γενική τους στάση απέναντι στο ΚΚΕ με την απαραίτητη προσαρμογή τους στην επικαιρότητα και στους άμεσους στόχους τους. Δηλαδή εκμεταλλεύονται κάθε «πάτημα» που τους δίνεται για να πετύχουν τη μείωση του κύρους του Κόμματος. Για να ρετουσάρουν το πολιτικό τους πρόσωπο, για να σπείρουν σύγχυση, για να ματαιώσουν την προσέγγιση νέων δυνάμεων με το ΚΚΕ, για να διευκολυνθούν στο μετεκλογικό σκηνικό με την αναδιοργάνωση του πολιτικού συστήματος, για να διοχετεύσουν και εκλογικά λαϊκές δυνάμεις σε ακίνδυνους - για το σύστημα, πολιτικούς σχηματισμούς, όπως είναι η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη, οι νέοι πολιτικοί σχηματισμοί που κυοφορούνται.
Όμως υπάρχει κι άλλος στόχος. Τα δημοσιεύματα στον αστικό τύπο μαρτυρούν ότι υπάρχει εκ μέρους της άρχουσας τάξης πολύ προσεχτική μελέτη της στάσης και των θέσεων του Κόμματος, έτσι όπως εκφράζονται από την ηγεσία του, και της επίδρασης που ασκούν πάνω στις ίδιες τις δυνάμεις του ΚΚΕ οργανωμένες και μη αλλά και γενικότερα στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, στις οργανωμένες αντιστάσεις που αναπτύσσονται ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην αποτελεσματικότητά τους.
Η άρχουσα τάξη, με το πανίσχυρο ταξικό της ένστικτο, μπορεί να διακρίνει τι τη συμφέρει και τι δεν τη συμφέρει στη στάση όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου απέναντι στις στρατηγικές της επιλογές, στη στάση τους στο εργατικό κίνημα και σε πολλά άλλα ζητήματα.
Από την άποψη αυτή το πρωταρχικό καθήκον των κομμουνιστικών δυνάμεων, που είτε είναι οργανωμένες στο ΚΚΕ είτε δεν είναι, συγκεντρώνεται στην υπεράσπιση των λενινιστικών αρχών λειτουργίας του Κόμματος, στην υπεράσπιση του Μαρξισμού Λενινισμού, στην καταδίκη κάθε απόκλισης απ’ αυτόν, στην υπεράσπιση του Προγράμματος του Κόμματος που εγκρίθηκε και ψηφίστηκε στο 15ο Συνέδριο.
Είναι γνωστό ότι το Πρόγραμμα του Κόμματος έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές με ευθύνη της σημερινής ηγεσίας. Αλλά, ταυτόχρονα, η ίδια η ζωή έρχεται να το επαληθεύσει, να τονίσει την ανάγκη να ξανάρθει στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής του Κόμματος και της χώρας. Και οι όποιες αλλαγές χρειαζόταν το Πρόγραμμα δεν θα μπορούσαν παρά να υπηρετούν τη βασική επεξεργασία του 15ου Συνεδρίου, τη δημιουργία του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου.
Και ένα από τα πολλά «επεισόδια» που αποδεικνύουν την ανάγκη της υπεράσπισης των κεντρικών επεξεργασιών του 15ου Συνεδρίου είναι και τα όσα συνέβησαν με το λεγόμενο κίνημα της πατάτας. Δεν είναι το κορυφαίο, δεν είναι το κυρίαρχο αλλά είναι ένα από αυτά.
Μπροστά στην ανάγκη υπεράσπισης του Προγράμματος του 15ου Συνεδρίου δεν μπορεί παρά να καταδικαστεί και όλη αυτή η επίθεση που εκδηλώθηκε ενάντια στο ΚΚΕ γιατί δεν αφορούσε ειδικά μια θέση του. Άλλωστε η επίθεση αυτή είχε ξεκινήσει πριν την εμφάνιση του λεγόμενου κινήματος της πατάτας. Η επίθεση αυτή αφορούσε μια προσπάθεια υποβάθμισης του κύρους του ΚΚΕ, έτσι όπως ιστορικά διαμορφώθηκε, έτσι όπως ιστορικά καταγράφηκε στη συνείδηση του ελληνικού λαού ανεξάρτητα από τις αλλαγές που έχει προωθήσει η ηγεσία του Κόμματος τόσο στο Πρόγραμμά του και στην Ιστορία του όσο και σε άλλες θέσεις, που διευκολύνουν τον αντίπαλο στη δουλειά του. Αφορά τον ιστορικό ρόλο του ΚΚΕ που έπαιξε και που πρέπει να παίξει τώρα και στο μέλλον.
Το γεγονός ότι μετά τον αντίκτυπο που είχε η πρώτη ανακοίνωση εκδόθηκε μια δεύτερη για να συμαζέψει τα πράγματα και στη συνέντευξη που παραχώρησε η ίδια η ηγεσία του Κόμματος στον REAL FM και στον Νίκο Χατζηνικολάου έγινε και ένα είδος δημόσιας αυτοκριτικής, δεν αλλάζει καθόλου τα πράγματα ως προς την καθοδηγητική πραχτική και τις θέσεις που προωθεί η ηγεσία του Κόμματος.
Και τα δυο εξακολουθούν να δίνουν τη δυνατότητα να υπονομεύεται το κύρος του Κόμματος και να εκτίθεται σε τέτοιου είδους επιθέσεις, ειδικά σε μια εποχή που το Κόμμα στην πράξη χρειάζεται να επιτελέσει τον πρωτοπόρο ρόλο του.