Ποιος εκβιασμός;

Δυσκολεύεται κανείς να παρακολουθήσει και πολύ περισσότερο να συνδυάσει τα πολιτικά γεγονότα, γιατί κρύβουν διάφορες σκοπιμότητες. Ισχυριστήκαμε σε προηγούμενο σχόλιό μας ότι η χώρα μας βρίσκεται με το μαχαίρι στο λαιμό. Αυτό που καταγράφουμε σήμερα, ως μια κατ’ επανάληψη επιβεβαίωση, είναι ότι η τρόϊκα δεν διαπραγματεύεται παρά απαιτεί το σύνολο των προτάσεών της να γίνει αποδεκτό.
Πολλά ΜΜΕ τη στάση αυτή τη θεωρούν εκβιαστική. Μια στάση που κρύβει από πίσω της τις απαιτήσεις της Γερμανίας. Τα βάλανε, επίσης, με τον Πολ Τόμσεν, εκπρόσωπο του ΔΝΤ στη χώρα μας, τον οποίο τον θεωρούν τελείως ανελαστικό έως έναν γραφειοκράτη οικονομολόγο με συμπεριφορά δικτατορίσκου, που υπαγορεύει τις δογματικές του αλλά και περίεργες απόψεις του.
Ο εκβιασμός, μας λένε, επιχειρείται και από την Ευρωπαϊκή Ένωση με το να μην καθορίζεται η συνεδρίαση του Eurogroup της Δευτέρας. Ακόμη και η συνάντηση των αρχηγών των κομμάτων που στηρίζουν τη δοτή κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου δεν έχει καθοριστεί – πιθανά όπως λέγεται να πραγματοποιηθεί αύριο Σάββατο το μεσημέρι, γιατί εξαρτάται από την κατάληξη των διαβουλεύσεων της τρόϊκας με την ελληνική πλευρά. Την ίδια στιγμή διαρρέουν από τον πρωθυπουργικό περίγυρο πληροφορίες ότι εάν οι αρχηγοί των κομμάτων δεν συμφωνήσουν ο πρωθυπουργός θα καταθέσει τη Δευτέρα την εντολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δηλαδή η χρεοκοπία επί θύραις και το επόμενο βήμα εκλογές.
Και ενώ συμβαίνουν όλα τα παραπάνω από τη Νέα Δημοκρατία και τον ΛΑΟΣ διοχετεύονται πληροφορίες οι οποίες στρέφονται ενάντια στον πρωθυπουργό κατηγορώντας τον ότι δεν διαπραγματεύτηκε σκληρά στην πρόσφατη άτυπη Σύνοδο Κορυφής και πάτησε τις «κόκκινες γραμμές» που είχαν τεθεί στην προηγούμενη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Ομολογουμένως τα αστικά κόμματα βρίσκονται μπροστά σε πραγματικές δυσκολίες και καταλαβαίνουν ότι το πολιτικό κόστος που θα επωμιστούν θα είναι τεράστιο.
Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι οι τροϊκανοί εφαρμόζουν στην πράξη την ουσία του εγγράφου του γερμανικού υπουργείου των οικονομικών. Προηγούνται απόλυτα τα δανεικά. Και για να προχωρήσουν απαιτούν την εφαρμογή μια σειρά οικονομικών μέτρων που θα φέρουν μείωση στη μισθολογική κατάσταση των εργαζομένων κατά 25% (θυμίζουμε ότι ο υπουργός εργασίας Γ. Κουτρουμάνης δήλωσε ότι οι μισθοί των εργαζόμένων έχουν μειωθεί από το 2009 κατά 25%). Έτσι θα ανοίξει ο δρόμος και για το Μνημόνιο, τη δανειακή σύμβαση και το PSI και ως επακόλουθο θα έχουμε την εκταμίευση της δόσης προς την Ελλάδα. Παράλληλα επανέρχεται το θέμα της επιτροπείας με διαφορετικό περιτύλιγμα.
Δηλαδή αυτό που συμβαίνει κινείται μέσα στο πλαίσιο της συνέντευξης που παραχώρησε ο πρωθυπουργός αμέσως μετά τη Συνάντηση Κορυφής. Θυμίζουμε το απόσπασμα: «Νομίζω ότι σε αυτή τη φάση δεν θα ήταν σκόπιμο να αναφερθώ με λεπτομέρειες στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, αλλά πιστεύω ότι γενικά είναι γνωστές. Δηλαδή ειδικότερα οι απαιτούμενες προσαρμογές προκειμένου να μειωθεί ταχύτερα το δημοσιονομικό έλλειμμα μέσα από περικοπή των δαπανών, καθώς και οι προσαρμογές που απαιτούνται ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα μέσα από τη μείωση του κόστους εργασίας και της παραγωγής αποτελούν θέματα που είναι αντικείμενο συζήτησης και διαπραγμάτευσης σε αυτή τη φάση». Ακόμη και το χρονοδιάγραμμα των όσων είναι να συμφωνηθούν κι αυτό είναι καθορισμένο και το έχει συμπεριλάβει ο πρωθυπουργός στην ίδια συνέντευξη.
Ποιος είναι λοιπόν ο εκβιασμός; Το βέβαιο είναι ότι οι τροϊκανοί απαιτούν όλα τα μέτρα να γίνουν αποδεκτά. Το βέβαιο είναι ότι είναι δύσκολο να γίνουν «αβρόχοις ποσίν» αποδεχτά από «τους δικούς μας» γιατί θα προσγειώσουν τους εργαζόμενους σε μια εποχή του ‘50. Γι αυτό και επιστρατεύτηκαν και οι κοινωνικοί εταίροι (ΓΣΕΕ, ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ) για να βρεθεί μια βάση λιγότερο επώδυνη και πιο «κοινωνική». Γιατί ακόμη και η ελληνική ολιγαρχία αντιλαμβάνεται και υφίσταται το κόστος μιας τέτοιας οικονομικής πολιτικής. Αλλά το βέβαιο είναι, επίσης, ότι το παιχνίδι που παίζεται δεν είναι πινγκ – πονγκ για δυο παίχτες αλλά για έναν και με μια ρακέτα. «Παίρνει το μπαλάκι του και τη ρακέτα του και φεύγει», όπως παραστατικά και κυνικά εκφράστηκε ο Θεόδωρος Πάγκαλος προτείνοντας να γίνουν αποδεχτά τα όσα προτείνουν οι τροϊκανοί «γιατί δεν είναι κάποιοι που πίνουν το αίμα της εργατιάς». από τη μείωση του κόστους εργασίας και της παραγωγής