Η ελπίδα υπάρχει!

Ποτέ στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας μας οι πολιτικές εξελίξεις δεν παρουσιάστηκαν τόσο συμπυκνωμένες όσο τη χθεσινή ημέρα. Τόσο καθαρές και ταυτόχρονα τόσο τραγικές. Ας θυμηθούμε τα μεγάλα λόγια του Κώστα Σημίτη, που με την ευκαιρία της εισόδου της χώρας στο σκληρό πυρήνα της ΟΝΕ εξακόντιζε μέσα από τη βουλή και με ισχυρό περίσσευμα πολιτικού θράσους καταθέτοντας τη διαβεβαίωση ότι: «Τώρα μπορούμε να υλοποιήσουμε τη νέα μεγάλη ιδέα της ισχυρής Ελλάδας». Ενώ, ταυτόχρονα, διαβεβαίωνε τον ελληνικό λαό ότι «όποιος μιλάει ότι η οικονομία θα καταρρεύσει λέει αστειότητες» και ότι επί τέλους «παύσαμε να ζούμε με δανεικά»!
Σήμερα ολόκληρος ο ελληνικός λαός γνωρίζει, και πολύ καλά μάλιστα, πως τα κύρια επιχειρήματα που επιστρατεύτηκαν κατά τη χθεσινή συζήτηση για να ψηφιστεί το νέο Μνημόνιο ήταν ότι επί τέλους πρέπει «να πάψουμε να ζούμε με δανεικά», ότι «δεν παράγουμε τίποτα», ότι «καταναλώνουμε περισσότερα απ’ ότι παράγουμε». «Μάθημα αποτυχίας» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η χθεσινή συζήτηση στη βουλή. Πιο τραγική κατάληξη από αυτή μιας στρατηγικής επιλογής της άρχουσας τάξης δεν υπήρξε. Καταποντίστηκαν όλα τα επιχειρήματα με τα οποία τα αστικά κόμματα, και όχι μόνο αυτά, επένδυσαν πάνω στην «Ευρωπαϊκή προοπτική» τόσο στο επίπεδο της οικονομίας όσο και του οράματος. Η ίδια η ζωή, και με την ομολογία των εκπροσώπων των αστικών κομμάτων, των ίδιων κομμάτων που ομνύουν ακόμη και τώρα στο ευρώ, τα ξαπόστειλε στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.
Η όλη κατάσταση θα ήταν για γέλια αν δεν αποκάλυπτε ένα δράμα. Το δράμα της χρεοκοπίας και της οικονομικής κρίσης που έχει βυθίσει τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση. Γιατί είναι για γέλια το επιχείρημα του Αντώνη Σαμαρά ότι δεν έχει αλλάξει άποψη για τη «συνταγή» του Μνημονίου, ότι το νέο Μνημόνιο περιέχει τη λάθος συνταγή αλλά προσπαθεί να απομακρυνθεί λίγα βήματα από το γκρεμό. Με την ίδια πολιτική που μας έφερε στη χρεοκοπία προσπαθεί να αποφύγει τη χρεοκοπία. Γιατί είναι για γέλια η παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος προσπάθησε να μας πείσει ότι έδωσε τη μάχη ενάντια στην εξάρτηση και τις αγορές. Γιατί, πριν απ’ όλα, το νέο Μνημόνιο τους μόνους που ικανοποιεί είναι οι αγορές, τους δανειστές και τις τράπεζες. Όλο το ποσό του νέου δανείου των 130δις ευρώ θα πάει για την αποπληρωμή των δανείων και για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών. Ούτε ένα ευρώ τσακιστό δεν θα πάει στην πραγματική οικονομία. Αποκαλύπτει πανηγυρικά την εξάρτηση και πάνω απ’ όλα την παραγωγική εξάρτηση της χώρας.
Χθές οι εργαζόμενοι έζησαν και κατάλαβαν τον απόλυτο κυνισμό των αστικών κομμάτων, που υπερασπίζονται τις στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης έχοντας επιστρατεύσει την ανοιχτή τρομοκρατία και τον παραλογισμό. Αυτοί οι οποίοι τόσο καιρό έκαναν τα πάντα για να πείσουν τους εργαζόμενους για την ορθότητα της πολιτικής τους και των επιλογών τους, που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και στην εξαθλίωση, στο όνομα της ίδιας πολιτικής, της χρεοκοπίας και της εξαθλίωσης που βιώνει ο εργαζόμενος λαός, τον τρομοκρατούν και από πάνω για να συνεχίσουν την ίδια πολιτική συνταγή και τις ίδιες επιλογές.
Μόνο που αυτή τη φορά κάνουν ένα σοβαρό λάθος. Απευθύνονται στους εξαθλιωμένους στο όνομα της εξαθλίωσης. Απευθύνονται στους χρεοκοπημένους στο όνομα της χρεοκοπίας. Απευθύνονται σ’ αυτούς που έχασαν τα πάντα στο όνομα αυτών που έχασαν. Δεν κατάλαβαν πως οι εργαζόμενοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο. Δεν κατάλαβαν ότι οι εργαζόμενοι έπιασαν τον «πάτο» της εξαθλίωσης και ότι το μόνο που έχουν να χάσουν πια είναι οι αλυσίδες τους.
Κι αυτή είναι η μεγάλη ελπίδα. Οι εκατοντάδες χιλιάδες των εργαζομένων που διαδήλωσαν χθες και κατέθεσαν την αποφασιστική τους αντίθεση σε μια πολιτική που τους εξαθλιώνει, την αποφασιστική τους αντίθεση στα καταρρακωμένα οράματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ενιαίου νομίσματος, την αποφασιστική τους αντίθεση να φοράνε τις αλυσίδες με ευρωπαϊκό και αστικό design. 

Ναι υπάρχει ελπίδα για νέους αγώνες. Για άλλη μια φορά οι εργαζόμενοι έδειξαν τη διάθεσή τους να αγωνιστούν και να πάρουν τη δική τους υπόθεση στα δικά τους χέρια. Φάνηκε από την αποφασιστική στάση απέναντι στην τρομοκρατία που εξαπολύθηκε, από την αποφασιστική τους στάση απέναντι στις προβοκάτσιες που στήθηκαν από τους παρακρατικούς και κρατικούς μηχανισμούς, φάνηκε ακόμη και από την έμμεση αλλά σαφή απάντηση που έδωσαν «στα σχέδια επί χάρτου» που επεχείρησαν και πάλι κάποιοι στο κέντρο της Αθήνας και των άλλων πόλεων.