Ο ηρωικός αγώνας των χαλυβουργών!

Πάνω από 120 ημέρες απεργιακών κινητοποιήσεων έχουν κλείσει οι ηρωικοί χαλυβουργοί. Αγωνίζονται για να αποτρέψουν τις απολύσεις των εργαζομένων και τις μειώσεις των μισθών τους σε μια καθοριστική περίοδο που το δικαίωμα στη δουλειά και το μεροκάματο τελεί υπό ολοκληρωτική αμφισβήτηση και η δοτή κυβέρνηση, που τη στηρίζουν τα κόμματα της άρχουσας τάξης, με τη μνημονιακή της πολιτική θα στείλει χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία και την εξαθλίωση.
Η σημασία του αγώνα των χαλυβουργών ξεπερνάει τα δικά τους όρια και αιτήματα. Ο αγώνας τους είναι αγώνας όλων των εργαζομένων, τα αιτήματά τους είναι αιτήματα όλων των εργαζομένων. Μακάρι σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε χώρο που ζουν και εργάζονται οι εργαζόμενοι να οργάνωναν την αντίστασή τους ενάντια σε μια οικονομική πολιτική που τους φορτώνει τα βάρη της οικονομικής κρίσης για την οποία δεν φέρουν την παραμικρή ευθύνη. Μακάρι να σφυρηλατούσαν την ενότητά τους, μια ενότητα που θα ατσάλωνε συνολικά την εργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους, για να αντιπαρατεθούν απέναντι στη δύναμη του κεφαλαίου και την κυβερνητική αναλγησία και να είχαν σαν παράδειγμα τον αγώνα των χαλυβουργών.
Είναι γνωστό. Το βάθεμα της οικονομικής κρίσης βαθαίνει, ταυτόχρονα, και τις κοινωνικές αλλά και τις πολιτικές αντιθέσεις. Δεν πρέπει να θεωρείται καθόλου βέβαιο ότι η όξυνση της οικονομικής κρίσης, η γενίκευση της εξαθλίωσης, η απότομη πτώση του βιοτικού επιπέδου ορισμένων κοινωνικών στρωμάτων και ομάδων, ακόμη και τμημάτων της εργατικής τάξης που καταστρέφονται θα οδηγήσουν αυτές τις μάζες σε προοδευτική κατεύθυνση, σε κοινωνικές ρήξεις και ανατροπές με προοδευτικό χαρακτήρα.
Αντίθετα. Είναι βέβαιο ότι, τουλάχιστον, ένα τμήμα αυτών των λαϊκών μαζών θα στραφεί σε συντηρητική, αν όχι και αντιδραστική, κατεύθυνση. Άλλωστε το φαινόμενο αυτό έχει παρατηρηθεί και ιστορικά. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, λόγω της απότομης καταστροφής, λόγω της κυριαρχίας της μικροαστικής ιδεολογίας και ψυχολογίας, ενεργοποιούνται συντηρητικά και αντιδραστικά αντανακλαστικά, τα οποία επιχειρούν να τα εκμεταλλευτούν οι συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις μέχρι και οι φασιστικές.
Σε ένα κλίμα, λοιπόν, γενικευμένης κοινωνικής, εργασιακής, πολιτικής και ψυχολογικής αστάθειας, η φασιστική Χρυσή Αυγή έκανε μια καλά υπολογισμένη κίνηση. Επισκέφτηκε το εργοστάσιο - προπύργιο του απεργιακού αγώνα των χαλυβουργών. Υποτίθεται για να εκφράσει την αλληλεγγύη της στον αγώνα τους. Για να τους εφοδιάσει με τρόφιμα. Για να δείξει ότι είναι, όσοι ακολουθούν την Χρυσή Αυγή, όπως και οι απεργοί χαλυβουργοί. Λαϊκοί άνθρωποι, απλοί εργαζόμενοι.
Είναι προφανές. Ότι η καλά υπολογισμένη κίνηση της Χρυσής Αυγής δεν στόχευε αποκλειστικά και μόνο τους χαλυβουργούς εργάτες. Στόχευε και αυτούς και τον αγώνα τους. Στόχευε και τις δυνάμεις που πρωταγωνιστούν στην απεργία των χαλυβουργών εργατών. Το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. Αλλά η κίνηση αυτή είχε, πριν απ’ όλα, μια γενικότερη σημασία. Έπρεπε να τροφοδοτήσει τη συζήτηση περί των «άκρων». Έπρεπε να γίνει «χειροπιαστή» η πολιτική και η κοινωνική πόλωση, έτσι όπως επιδιώκει να εξελιχτεί το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα που κλυδωνίζεται και υπάρχει άμεση ανάγκη πολιτικής αναδιάταξης.
Και ένα λάθος έδωσε τη δυνατότητα να ανοίξει αυτή η συζήτηση για να διατυπωθεί το μήνυμα. Και τα βαρωνάτα της ενημέρωσης, που υποστηρίζουν αναφανδόν την οικονομική πολιτική της δοτής κυβέρνησης, έσπευσαν να το εκμεταλλευτούν. Και έστειλαν το μήνυμα που ήθελαν. «Ιδού τα άκρα συμπλέουν». Συμπέρασμα. «Αποδεχτείτε την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης που είναι αναγκαία, αποδεχτείτε τις θυσίες, γιατί ο κίνδυνος των άκρων είναι ορατός» Αυτό ήταν το δευτερογενές μήνυμα που έστειλαν μέσα από την εικόνα μιας ανύπαρχτης ταύτισης «των άκρων».
Σ’ αυτό το πλαίσιο θα μπορούσαμε να «χαιρετίσουμε» και να «δικαιολογήσουμε» το λάθος. Ως αφορμή για να μάθουν οι νεότεροι όσα γνωρίζουν ήδη οι παλιότεροι, όσα διδάσκει η ιστορία από ανάλογες περιπτώσεις. Για να αποδειχτεί η ιστορική φάρσα. Κι αυτό που γνωρίζουν οι παλιότεροι από την ιστορία είναι ότι πολιτικές δυνάμεις σαν την Χρυσή Αυγή αποτέλεσαν την πολιτική αιχμή των πιο αντιδραστικών, των πιο επιθετικών κύκλων του κεφαλαίου. Αυτών των κύκλων του κεφαλαίου που ευθύνονται για την άνοδο του φασισμού και του ναζισμού στην Ευρώπη, για το ξέσπασμα του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, που στοίχισε δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς. Και ότι τα βαρωνάτα της ενημέρωσης με τις αντίστοιχες πολιτικές δυνάμεις της συντήρησης και της σοσιαλδημοκρατίας έκαναν πλάτες και έστρωσαν το δρόμο στο φασισμό και στο ναζισμό. Και στον τόπο μας.
Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν οι νεότεροι από τους παλιότερους και την ιστορία είναι ότι αυτοί που πολέμησαν το φασισμό και το ναζισμό, αυτοί που έχυσαν το αίμα τους και πότισαν τα ιερά χώματα των εξοριών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης, αυτοί που στήθηκαν μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα, αυτοί που σήκωσαν το βάρος του αγώνα – σε αντίθεση με τους ριψάσπιδες, ήταν οι κομμουνιστές και όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι που υπερασπίστηκαν τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων και τις ελευθερίες τους.
Γνωρίζουμε, πια, πολύ καλά να διαβάζουμε τις εξελίξεις. Μέσα στο πλαίσιο της αντιδραστικής στροφής σε όλες τις γραμμές που παρουσιάζει ο σύγχρονος καπιταλισμός και μπροστά στην κατάρρευση των πολιτικών δυνάμεων του συστήματος μερικοί πιστεύουν ότι εάν προβάλλουν τον μπαμπούλα των «άκρων» θα κάνουν το λαό να αποδεχτεί αντιδραστικές μορφές διακυβέρνησης τύπου δοτής κυβέρνησης Παπαδήμου, αντιδραστικές οικονομικές πολιτικές που σπέρνουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση, ότι οι πολιτικές δυνάμεις της ολιγαρχίας θα «πέσουν στα μαλακά».

Να, λοιπόν, που η καλά υπολογισμένη υπονομευτική και προβοκατόρικη κίνηση της Χρυσής Αυγής αποκάλυψε πάραυτα το στόχο της και υπενθύμισε τις μεθόδους και τις προβοκάτσιες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να στηθούν ανά πάσα στιγμή ενάντια στον αγώνα των εργαζομένων, όχι μόνο των χαλυβουργών, αλλά και σε κάθε τόπο δουλειάς, όπως είναι και το μετρό. Γεγονός που έρχεται επίσης να υπενθυμίσει πως οι εργαζόμενοι πρέπει να διαθέτουν ετοιμότητα και υψηλά αντανακλαστικά.