Σε νέα φάση οι πολιτικές εξελίξεις

Είναι φανερό πως μπαίνουμε σε μια νέα φάση των πολιτικών εξελίξεων. Όπως και να καταλήξει το τελικό και απεχθές μείγμα των περικοπών, όποιο «σενάριο» κι αν ακολουθήσουν η δοτή κυβέρνηση και τα κόμματα που τη στηρίζουν, σε ότι αφορά τις συντάξεις - κύρια και επικουρική, τα πράγματα πρέπει να έχουν τελειώσει μέσα στο Σαββατοκύριακο. Είναι και τα αφεντικά που τους τραβάνε το αφτί και τους υπενθυμίζουν καθημερινά ότι δεν πρέπει να χάνουν ούτε δευτερόλεπτο. Ο Γολγοθάς για τον ελληνικό λαό είναι μπροστά του.
Όλα τα κόμματα καθόρισαν τη στάση τους. Μέσα από επικοινωνιακούς ελιγμούς και πολιτικά τρυκ τα τρία κόμματα, ΠΑΣΟΚ – Νέα Δημοκρατία – ΛΑΟΣ, δεσμεύουν τη χώρα με τη βέβαιη συνταγή της χρεοκοπίας, με τη βέβαιη συνταγή της εξαθλίωσης των εργαζομένων. Οι δανειστές εξασφαλίζουν τα δανεικά και η Ελλάδα θα μεταβληθεί σε ένα πτωχοκομείο. Από εκεί και μετά ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ πιέζουν για παράταση της ζωής της κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου για να κερδίσουν πολιτικό χρόνο, ενώ η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σε πιο δύσκολη θέση γιατί οι δημοσκοπήσεις τη φέρνουν πρώτη μεν αλλά για να εκφραστεί η πρωτιά της πρέπει να γίνουν και εκλογές. Και η εξέλιξη αυτή δεν είναι και τόσο αυτονόητη και ούτε και τόσο εύκολη γι αυτή να την επιβάλει.
ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ απαιτούσαν και εξακολουθούν να απαιτούν εκλογές. Ο ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ με βασικό επιχείρημα ότι η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου δεν διαθέτει πολιτική νομιμοποίηση, είναι δοτή, δεν έχει προέλθει από την εκλογική έκφραση του ελληνικού λαού και συνεπώς δεν δικαιούται να δεσμεύσει τη χώρα με το Μνημόνιο, τη δανειακή σύμβαση και τις όποιες ρυθμίσεις γύρω από το PSI. Τελευταία ο ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ πρόσθεσε κι άλλο ένα επιχείρημα. Ότι στην πραγματικότητα δεν γίνεται διαπραγμάτευση με την τρόϊκα.
Φυσικά ο ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από το εάν έβαλε θέμα πολιτικής νομιμοποίησης της παρούσας κυβέρνησης, δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να μας εξηγήσει πως συμβιβάζεται η αντιμνημονιακή του στάση με τη θέση του για παραμονή της χώρας στο ευρώ. Ό,τι γίνεται, με τις αφόρητες πιέσεις και εκβιασμούς εκ μέρους των Μερκοζί, γίνεται για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. Παραπέρα δεν διευκρινίζει το τι εννοεί με το ότι δεν γίνεται διαπραγμάτευση. Αν γινόταν θα προέκυπτε κάτι διαφορετικό ως προς την πορεία της χώρας; Στο τέλος – τέλος δεν παίρνει υπόψη του ότι το επιχείρημα της Νέας Δημοκρατίας είναι πως για πρώτη φορά γίνεται διαπραγμάτευση, άρα γι αυτό στηρίζεται η κυβέρνηση από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας και δεν τίθεται σε κίνδυνο η έξοδος της χώρας από το ευρώ.
Η ηγεσία του ΚΚΕ από πολύ νωρίς ζήτησε εκλογές αλλά μέσα στο πλαίσιο μιας επαναστατικής τακτικής. Και έκτοτε συνεχίζει με την ίδια τακτική. «Εμείς ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, πρέπει να πάμε σε εκλογές με αλλεπάλληλες κλιμακούμενες απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις» ακούσαμε να λέγεται από τη Γραμματέα του Κόμματος στη προχθεσινή συγκέντρωση του Κόμματος που έγινε στην Ομόνοια. Το ερώτημα είναι σε τι απαντάει η ηγεσία του ΚΚΕ με τη θέση της αυτή. Ακόμη κι αν επιτευχθεί ο στόχος της διεξαγωγής των εκλογών πόσο επιδρά η θέση αυτή ως προς τη βέβαιη χρεοκοπία της χώρας;
Φαίνεται ότι η ηγεσία του ΚΚΕ δεν παίρνει καθόλου υπόψη της ότι και η Πορτογαλία και η Ιρλανδία με την εφαρμογή αντίστοιχων μέτρων και μνημονίων όχι απλώς δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση αλλά επιβάρυναν πολύ περισσότερο την οικονομική τους κατάσταση και αμέσως μετά το κλείσιμο της ελληνικής υπόθεσης βάζουν μπροστά για μια νέα αναδιάρθρωση του χρέους. Η χρεοκοπία και γι αυτές παρούσα. Το πρόβλημα, λοιπόν, της χρεοκοπίας θα επιλυθεί μέσα από τη διενέργεια των εκλογών;
Αλλά ακόμη κι αν μέσα από τις εκλογές πετύχαινε το ΚΚΕ ένα καλύτερο συσχετισμό δυνάμεων, όπως και το ίδιο φανερά επιδιώκει, στο δρόμο προς τη Λαϊκή Εξουσία, το βέβαιο είναι ότι δεν θα είχαμε Λαϊκή Εξουσία, την οποία η ηγεσία του Κόμματος θεωρεί απαραίτητη προϋπόθεση για να δρομολογηθούν οι εξελίξεις για την ουσιαστική αντιμετώπιση των τεράστιων προβλημάτων που ταλανίζουν τη χώρα και τους εργαζόμενους. Για την έξοδο από την οικονομική κρίση και την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με δεδομένη την έλλειψη της Λαϊκής Εξουσίας δεν αντιλαμβάνεται η ηγεσία του ΚΚΕ ότι πραχτικά δεν έχει απάντηση ούτε ως προς τη χρεοκοπία, ούτε ως προς την οικονομική κρίση, ούτε ως προς την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά ούτε και ως προς την αντιμετώπιση της εξαθλίωσης των εργαζομένων; Ότι χρησιμοποιεί το συσχετισμό των δυνάμεων ακριβώς για να αποκρύπτει την πραγματική έλλειψη πολιτικής πρότασης;
Ίσως τώρα εξηγείται αυτή η επιμονή στις εκλογές. Κι αν πάρουμε υπόψη και τη χθεσινή δήλωση της Γραμματέα του Κόμματος τότε εξηγούνται πολύ περισσότερα πράγματα: «Τώρα πια η αποκλειστική ευθύνη βρίσκεται στα χέρια του λαού. Ή θα τους σαρώσει ως το τέλος ή θα σπαταλάει άσκοπα και άδικα τα δάκρυα και την αγανάχτησή του στους παλιούς και νέους ψευτοσωτήρες»! Μετά το «σας τα λέγαμε» ήρθε το «νίπτουμε τας χείρας μας».