Οι φήμες που κυκλοφόρησαν ότι για τον καθορισμό της νέας τιμολογιακής πολιτικής γενοσήμων φαρμάκων δηλαδή αντίγραφων αλλά και για να αποδείξουν την ποιότητα των φθηνότερων απ' αυτά, ο Υπουργός Υγείας και οι υφυπουργοί , κάθε μήνα δημόσια , στην Πλατεία Συντάγματος, θα λαμβάνουν δειγματοληπτικά χάπια από τις δέκα μεγαλύτερες σε κατανάλωση δραστικές φαρμακευτικές ουσίες, μάλλον ελέγχονται ως ανακριβείς.
Στα σοβαρά όμως. Πίσω από το φτιαγμένο επικοινωνιακά σκηνικό, διασταυρωνόμαστε με το απέραντο σκουπιδαριό ενός παρασιτικού συρφετού με μηχανισμούς προπαγάνδας, που το πολιτικό σύστημα στην χώρα μας έχει ''μαζέψει'' στο χώρο της υγείας και όχι μόνο. Γίνεται προσπάθεια να κρυφτεί η πραγματικότητα. Πού δεν είναι άλλη από την μεγαλύτερη αφαίμαξη των εργαζομένων και των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων από την συμμετοχή τους στα φάρμακα που στην πράξη την μετουσιώνει σε μια ευέλικτη συμμετοχή .
Τι θα κάνει άραγε ο οποιοσδήποτε από εμάς όταν βρεθεί στην θέση να πρέπει να αποφασίσει ο ίδιος ποιο φάρμακο να πάρει; Αυτό που έγραψε ο γιατρός του ή το φθηνότερο ίδιο της αγοράς; Μια συμπύκνωση της απόλυτης ελευθερίας και του ατομικού ιδεώδους, να έχεις δηλ. το δικαίωμα να επιλέξεις είτε το φθηνότερο είτε το ακριβότερο. Σαν το Super Market. Επιλέγεις ελεύθερα και δημοκρατικά. Όπως στη υπόλοιπη Ευρώπη. Σαν τους Γερμανούς , τους Γάλλους κ.α. Όταν όμως η υγεία ενός πληθυσμού, ενός λαού καθορίζεται από την ατομική επιλογή του καθενός με βάση το κέρδος και την κοινωνική του θέση είτε στην Ελλάδα είτε στην Γερμανία και την Γαλλία , είναι από τις πιο βαθιά ταξικές επιλογές.
Αρκετά χρόνια τώρα, σε όλη τη ΕΕ και στην Ελλάδα μέσα από στημένα επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες προετοιμάστηκαν μεθοδικά. Εργολάβοι – επιστήμονες του συστήματος ανέλαβαν την προώθηση αυτών των επιλογών μέσα από θέσεις του κρατικού και κυβερνητικού μηχανισμού (βλέπε Μόσιαλος) χρησιμοποιώντας σαν άλλοθι όλες τις παθογένειες και τις αντιφάσεις του ασφαλιστικού συστήματος και του ΕΣΥ. Ο ασθενής μετατρέπεται σε πελάτη , το ΕΣΥ και τα ταμεία σε επιχειρήσεις, η ιατρική εκπαίδευση είναι ''έρμαιο'' στα χέρια των φαρμακευτικών εταιριών. Στα φάρμακα το ''παιχνίδι'' είναι τεράστιο και ελέγχεται απόλυτα από τα μονοπώλια τόσο στην έρευνα όσο στην παραγωγή και την διάθεση.
Σ' αυτή την κατεύθυνση και πάνω στην πολιτική των γενοσήμων φαρμάκων πρώτα η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία σε συνεργασία με τις πολυεθνικές διέκρινε τις ''ευκαιρίες''.
Τι σημαίνει όμως γενόσημο ή πρωτότυπο ; Τι είδους δίλημμα είναι αυτό;
Η ανάγκη του ανθρώπου για πρόσβαση στις επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις , πόσο μάλλον στην υγεία, είναι αναντίρρητη. Με κάλυψη την πατέντα και με το πρόσχημα της έρευνας και του κόστους της το μέγιστο εκμεταλλευτικό αποτέλεσμα στην κερδοφορία των μονοπωλίων καθορίζεται χρονικά στην δεκαετία για τα πρωτότυπα φάρμακα. Αυτό οδηγεί σε μια φρενήρη κούρσα του πρωτοπόρου ή των πρωτοπόρων, καθώς συχνά για λόγους ανταγωνισμού μοιράζονται τα δικαιώματα της πατέντας. Με την λήξη της δεκαετίας ,πυροδοτείται μια νέα φρενήρη κούρσα ανταγωνισμού πολλών πια , καθώς η πατέντα σπάει.
Πρέπει να αναρωτηθεί κάποιος τι χρειάζονται στην Ελληνική αγορά 40 - 50 – 60 – 70 αντίγραφα ενός φαρμάκου; Για παράδειγμα μια δραστική ουσία για την μείωση της χοληστερίνης όπως η σιμβαστατίνη έχει σήμερα 64 αντίγραφα. Για το στομάχι η ομεπραζόλη έχει 66 αντίγραφα ή μια αντιβίωση όπως η Κλαριθρομυκίνη 41 αντίγραφα. Ποιές είναι όμως οι ανάγκες του ελληνικού πληθυσμού για τέτοιου είδους φάρμακα; Σίγουρα οι ανάγκες δεν αντικατοπτρίζονται από τόσα διαφορετικά αντίγραφα διαφορετικών εταιριών για το ίδιο πράγμα. Που ακόμα και όλα να ήταν το ίδιο καλά και ποιοτικά φάρμακα, δεν θα έπαυε να λειτουργεί ο μηχανισμός του κέρδους και του ανταγωνισμού . Θα αναζητούνταν αλλού . Δεν θα έριχνε ιδιαίτερα τις τιμές όπως μας λένε οι αστοί οικονομολόγοι. Αυτό το δείχνει άλλωστε και η διαφορά μεταξύ πρωτοτύπου και αντιγράφου που συχνά δεν ξεπερνά το 10-15% (1).
Αυτή η πληθώρα αντιγράφων ψάχνει ''καταναλωτές'' . Από που θα διοχετευθεί αν όχι από τους γιατρούς ή τους φαρμακοποιούς; Μα πρώτα και κύρια επίσημοι φορείς του κράτους σε συνεργασία με τον ΣΕΒ προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα θεσμικό νομικό πλαίσιο διευκόλυνσης επιχειρηματικών σχεδίων στην υγεία. Όπως κυνικά ομολογεί ο ΣΕΒ για την απόκτηση άδειας κυκλοφορίας δεν χρειάζεται ειδική μελέτη για να διαπιστωθεί η θεραπευτική και ασφαλής χρήση του φαρμάκου (μελέτη βιοισοδυναμίας) καθώς αυτή είναι ακριβή (μ.ο. 300.000 ευρώ) . Αρκεί ένα πιστοποιητικό από κάποια εργαστήρια του εξωτερικού (Τσεχία , Ρουμανία κ.α) για την διεξαγωγή κλινικών μελετών. (2) Σ' αυτό το πλαίσιο τα τελευταία χρόνια ξεπήδησαν σαν μανιτάρια εταιρίες και φάρμακα τόσο στην παραγωγή όσο και στην εμπορία με εισαγωγή από το εξωτερικό ( ΕΕ , Ινδία κ.α.) ενισχύοντας έτσι την προκλητή ζήτηση και ταυτόχρονα τις δαπάνες. Fast Track. Όσο περισσότερα κυκλοφορούν και ειδικά τα αντίγραφα , τόσο πιο πολύ συνταγογραφούνται.
Αυτή η πολιτική που είναι κατευθυντήρια σ' όλη την ΕΕ την τελευταία δεκαετία αύξησε δραματικά το κόστος στην υγεία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σ' όλη την Ευρώπη (3) όχι μόνο εξαιτίας της προκλητής ζήτησης από τους γιατρούς αλλά και από την διατήρηση υψηλών τιμών για να διατηρείται σταθερή η κερδοφορία. Ένας ασθενής με οποιοδήποτε χρόνιο νόσημα δεν λαμβάνει ένα μόνο φάρμακο αλλά συνήθως 2 , 3 , 4 και περισσότερα, ανάλογα με το νόσημα του. Είναι υποκριτική η συζήτηση για τα φθηνότερα γενόσημα καθώς πολλά σκευάσματα ευρείας κατανάλωσης πληρώνονται εξ ολοκλήρου από τους ασθενείς αφού είναι εκτός της φαρμακευτικής λίστας των ταμείων ενώ τα λεγόμενα πρωτότυπα είναι πανάκριβα ανεβάζοντας στην ουσία το κόστος και τις δαπάνες.
Ποιο όμως θα ήταν το πραγματικό κόστος ενός γενόσημου φαρμάκου με όλα τα χαρακτηριστικά ποιότητας και ασφάλειας που θα μπορούσε να παραχθεί από μια ελληνική κρατική φαρμακοβιομηχανία στο πλαίσια ενός άλλου μοντέλου ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας; Ας δούμε το κόστος παραγωγής μιας ουσίας που χρησιμοποιείται στην ψυχιατρική όπως η μονταφιλίνη . Το κόστος παραγωγής για 30 χάπια είναι 1,1ευρώ και πωλείται στην αγορά με χονδρική τιμή 55,09 ευρώ δηλαδή από το κόστος παραγωγής έως την χονδρική και όχι την λιανική τιμή, έχουμε αύξηση πάνω από 3.500 % (4) . Το ίδιο φυσικά ισχύει για όλα σχεδόν τα γενόσημα φάρμακα . Ένα κουτί φάρμακου με 30 χάπια για την χοληστερίνη δεν κόστιζε πάνω από 1,5 με 2 ευρώ.
Είναι απόλυτα φανερό ότι η κατάσταση με τα φάρμακα θα επιδεινωθεί και το κόστος στην υγεία θα είναι συνεχώς αυξανόμενο και οι ασθενείς , οι εργαζόμενοι και όλος ο λαός θα πληρώνει όλο και περισσότερο από την τσέπη του ή θα καταλήγει να παίρνει την ''φαρμακευτική σαβούρα '' και τους ''ασβέστες'' που θα μας δίνει το σύστημα της ΕΕ. Το πραγματικό δίλημμα για τον Ελληνικό λαό δεν είναι τα πρωτότυπα ή τα γενόσημα φάρμακα. Είναι πια πολιτική πρέπει να ακολουθήσουμε για να εμποδίσουμε την καταστροφή και τον εξανδραποδισμό της εργατικής τάξης, συνολικά των εργαζομένων, των συνταξιούχων των αγροτών των αυτοαπασχολούμενων. Δική μας ανάπτυξη με μια άλλη πολιτική σε αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή, δημοκρατική κατεύθυνση που θα κάνει πράξη το πραγματικά φθηνό και ποιοτικό φάρμακο . Αλλά αυτό απαιτεί να απαντήσουμε στο πραγματικό δίλημμα που τίθεται με το Έξω Τώρα από την ΕΕ. Σ' αυτή την κατεύθυνση οι γιατροί και οι άλλοι υγειονομικοί, που δεν ξέχασαν την ταξική τους συνείδηση και καταγωγή, να πρωτοστατήσουν στην δημιουργία αυτού του μετώπου μέσα από τις επιστημονικές, κοινωνικές και συνδικαλιστικές τους δράσεις, να αποκαλύψουν την πραγματικότητα και να θέσουν τις υγειονομικές ανάγκες της Εργατικής τάξης και του λαού σε πρώτο πλάνο.
Σε μια εποχή που ''δικαιώνονται οι φασονατζίδες'' (αυτοί οι γιατροί δηλ που για χρόνια έγραφαν αντίγραφα και πληρωνόντουσαν από τις εταιρίες με το κομμάτι και που τώρα αποτελεί και επίσημη πολιτική του κράτους) έφτασε η ώρα να πληρώσουμε το πολιτικό σύστημα που τους δημιουργεί με το ίδιο νόμισμα.
Να τους ποτίσουμε ''φαρμάκι'' σαν αυτό που μας ποτίζουν καθημερινά.
------------------------------------------------------------------------------
1. http://www.fsth.gr/farmaka.asp Στην ιστοσελίδα του Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης , μπορείτε να βάλετε τις λέξεις simvastatin, atorvastatin, omeprazole, clarithromycin κ.α. Αμέσως διαπιστώνουμε το πόσα κυκλοφορούν ήδη και ότι όλα τα αντίγραφα έχουν ίδια τιμή. Παράδειγμα στο πρωτότυπο της σιμβαστατίνης με το όνομα Zocor τα 30 χάπια των 40 mg κοστίζουν 40 ευρώ. Τα αντίγραφα της σιμβαστατίνης με 30 χάπια των 40 mg όλα κοστίζουν 32,55 ευρώ. Το ίδιο συμβαίνει σχεδόν σε όλα τα φάρμακα. Συνεργάζονται άριστα κυβέρνηση, φαρμακοβιομήχανοι και έμποροι μεταξύ τους ώστε να διατηρούν ψηλά την κερδοφορία τους. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει. Δεν θα βγάζουν 3.500% κέρδος αλλά μόνο 3000%.
2. Σ.Ε.Β. Επιχειρηματικότητα χωρίς εμπόδια - Νέα προσέγγιση για την δημιουργία ευνοικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος - Ειδική έκθεση - Για τις διαδικασίες έγκρισης διάθεσης φαρμακευτικών προϊόντων Απρίλιος 2011 σελ. 14-15 και 30-31
3.
4. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100032_06/10/2011_458414
Τι θα κάνει άραγε ο οποιοσδήποτε από εμάς όταν βρεθεί στην θέση να πρέπει να αποφασίσει ο ίδιος ποιο φάρμακο να πάρει; Αυτό που έγραψε ο γιατρός του ή το φθηνότερο ίδιο της αγοράς; Μια συμπύκνωση της απόλυτης ελευθερίας και του ατομικού ιδεώδους, να έχεις δηλ. το δικαίωμα να επιλέξεις είτε το φθηνότερο είτε το ακριβότερο. Σαν το Super Market. Επιλέγεις ελεύθερα και δημοκρατικά. Όπως στη υπόλοιπη Ευρώπη. Σαν τους Γερμανούς , τους Γάλλους κ.α. Όταν όμως η υγεία ενός πληθυσμού, ενός λαού καθορίζεται από την ατομική επιλογή του καθενός με βάση το κέρδος και την κοινωνική του θέση είτε στην Ελλάδα είτε στην Γερμανία και την Γαλλία , είναι από τις πιο βαθιά ταξικές επιλογές.
Αρκετά χρόνια τώρα, σε όλη τη ΕΕ και στην Ελλάδα μέσα από στημένα επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες προετοιμάστηκαν μεθοδικά. Εργολάβοι – επιστήμονες του συστήματος ανέλαβαν την προώθηση αυτών των επιλογών μέσα από θέσεις του κρατικού και κυβερνητικού μηχανισμού (βλέπε Μόσιαλος) χρησιμοποιώντας σαν άλλοθι όλες τις παθογένειες και τις αντιφάσεις του ασφαλιστικού συστήματος και του ΕΣΥ. Ο ασθενής μετατρέπεται σε πελάτη , το ΕΣΥ και τα ταμεία σε επιχειρήσεις, η ιατρική εκπαίδευση είναι ''έρμαιο'' στα χέρια των φαρμακευτικών εταιριών. Στα φάρμακα το ''παιχνίδι'' είναι τεράστιο και ελέγχεται απόλυτα από τα μονοπώλια τόσο στην έρευνα όσο στην παραγωγή και την διάθεση.
Σ' αυτή την κατεύθυνση και πάνω στην πολιτική των γενοσήμων φαρμάκων πρώτα η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία σε συνεργασία με τις πολυεθνικές διέκρινε τις ''ευκαιρίες''.
Τι σημαίνει όμως γενόσημο ή πρωτότυπο ; Τι είδους δίλημμα είναι αυτό;
Η ανάγκη του ανθρώπου για πρόσβαση στις επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις , πόσο μάλλον στην υγεία, είναι αναντίρρητη. Με κάλυψη την πατέντα και με το πρόσχημα της έρευνας και του κόστους της το μέγιστο εκμεταλλευτικό αποτέλεσμα στην κερδοφορία των μονοπωλίων καθορίζεται χρονικά στην δεκαετία για τα πρωτότυπα φάρμακα. Αυτό οδηγεί σε μια φρενήρη κούρσα του πρωτοπόρου ή των πρωτοπόρων, καθώς συχνά για λόγους ανταγωνισμού μοιράζονται τα δικαιώματα της πατέντας. Με την λήξη της δεκαετίας ,πυροδοτείται μια νέα φρενήρη κούρσα ανταγωνισμού πολλών πια , καθώς η πατέντα σπάει.
Πρέπει να αναρωτηθεί κάποιος τι χρειάζονται στην Ελληνική αγορά 40 - 50 – 60 – 70 αντίγραφα ενός φαρμάκου; Για παράδειγμα μια δραστική ουσία για την μείωση της χοληστερίνης όπως η σιμβαστατίνη έχει σήμερα 64 αντίγραφα. Για το στομάχι η ομεπραζόλη έχει 66 αντίγραφα ή μια αντιβίωση όπως η Κλαριθρομυκίνη 41 αντίγραφα. Ποιές είναι όμως οι ανάγκες του ελληνικού πληθυσμού για τέτοιου είδους φάρμακα; Σίγουρα οι ανάγκες δεν αντικατοπτρίζονται από τόσα διαφορετικά αντίγραφα διαφορετικών εταιριών για το ίδιο πράγμα. Που ακόμα και όλα να ήταν το ίδιο καλά και ποιοτικά φάρμακα, δεν θα έπαυε να λειτουργεί ο μηχανισμός του κέρδους και του ανταγωνισμού . Θα αναζητούνταν αλλού . Δεν θα έριχνε ιδιαίτερα τις τιμές όπως μας λένε οι αστοί οικονομολόγοι. Αυτό το δείχνει άλλωστε και η διαφορά μεταξύ πρωτοτύπου και αντιγράφου που συχνά δεν ξεπερνά το 10-15% (1).
Αυτή η πληθώρα αντιγράφων ψάχνει ''καταναλωτές'' . Από που θα διοχετευθεί αν όχι από τους γιατρούς ή τους φαρμακοποιούς; Μα πρώτα και κύρια επίσημοι φορείς του κράτους σε συνεργασία με τον ΣΕΒ προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα θεσμικό νομικό πλαίσιο διευκόλυνσης επιχειρηματικών σχεδίων στην υγεία. Όπως κυνικά ομολογεί ο ΣΕΒ για την απόκτηση άδειας κυκλοφορίας δεν χρειάζεται ειδική μελέτη για να διαπιστωθεί η θεραπευτική και ασφαλής χρήση του φαρμάκου (μελέτη βιοισοδυναμίας) καθώς αυτή είναι ακριβή (μ.ο. 300.000 ευρώ) . Αρκεί ένα πιστοποιητικό από κάποια εργαστήρια του εξωτερικού (Τσεχία , Ρουμανία κ.α) για την διεξαγωγή κλινικών μελετών. (2) Σ' αυτό το πλαίσιο τα τελευταία χρόνια ξεπήδησαν σαν μανιτάρια εταιρίες και φάρμακα τόσο στην παραγωγή όσο και στην εμπορία με εισαγωγή από το εξωτερικό ( ΕΕ , Ινδία κ.α.) ενισχύοντας έτσι την προκλητή ζήτηση και ταυτόχρονα τις δαπάνες. Fast Track. Όσο περισσότερα κυκλοφορούν και ειδικά τα αντίγραφα , τόσο πιο πολύ συνταγογραφούνται.
Αυτή η πολιτική που είναι κατευθυντήρια σ' όλη την ΕΕ την τελευταία δεκαετία αύξησε δραματικά το κόστος στην υγεία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σ' όλη την Ευρώπη (3) όχι μόνο εξαιτίας της προκλητής ζήτησης από τους γιατρούς αλλά και από την διατήρηση υψηλών τιμών για να διατηρείται σταθερή η κερδοφορία. Ένας ασθενής με οποιοδήποτε χρόνιο νόσημα δεν λαμβάνει ένα μόνο φάρμακο αλλά συνήθως 2 , 3 , 4 και περισσότερα, ανάλογα με το νόσημα του. Είναι υποκριτική η συζήτηση για τα φθηνότερα γενόσημα καθώς πολλά σκευάσματα ευρείας κατανάλωσης πληρώνονται εξ ολοκλήρου από τους ασθενείς αφού είναι εκτός της φαρμακευτικής λίστας των ταμείων ενώ τα λεγόμενα πρωτότυπα είναι πανάκριβα ανεβάζοντας στην ουσία το κόστος και τις δαπάνες.
Ποιο όμως θα ήταν το πραγματικό κόστος ενός γενόσημου φαρμάκου με όλα τα χαρακτηριστικά ποιότητας και ασφάλειας που θα μπορούσε να παραχθεί από μια ελληνική κρατική φαρμακοβιομηχανία στο πλαίσια ενός άλλου μοντέλου ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας; Ας δούμε το κόστος παραγωγής μιας ουσίας που χρησιμοποιείται στην ψυχιατρική όπως η μονταφιλίνη . Το κόστος παραγωγής για 30 χάπια είναι 1,1ευρώ και πωλείται στην αγορά με χονδρική τιμή 55,09 ευρώ δηλαδή από το κόστος παραγωγής έως την χονδρική και όχι την λιανική τιμή, έχουμε αύξηση πάνω από 3.500 % (4) . Το ίδιο φυσικά ισχύει για όλα σχεδόν τα γενόσημα φάρμακα . Ένα κουτί φάρμακου με 30 χάπια για την χοληστερίνη δεν κόστιζε πάνω από 1,5 με 2 ευρώ.
Είναι απόλυτα φανερό ότι η κατάσταση με τα φάρμακα θα επιδεινωθεί και το κόστος στην υγεία θα είναι συνεχώς αυξανόμενο και οι ασθενείς , οι εργαζόμενοι και όλος ο λαός θα πληρώνει όλο και περισσότερο από την τσέπη του ή θα καταλήγει να παίρνει την ''φαρμακευτική σαβούρα '' και τους ''ασβέστες'' που θα μας δίνει το σύστημα της ΕΕ. Το πραγματικό δίλημμα για τον Ελληνικό λαό δεν είναι τα πρωτότυπα ή τα γενόσημα φάρμακα. Είναι πια πολιτική πρέπει να ακολουθήσουμε για να εμποδίσουμε την καταστροφή και τον εξανδραποδισμό της εργατικής τάξης, συνολικά των εργαζομένων, των συνταξιούχων των αγροτών των αυτοαπασχολούμενων. Δική μας ανάπτυξη με μια άλλη πολιτική σε αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή, δημοκρατική κατεύθυνση που θα κάνει πράξη το πραγματικά φθηνό και ποιοτικό φάρμακο . Αλλά αυτό απαιτεί να απαντήσουμε στο πραγματικό δίλημμα που τίθεται με το Έξω Τώρα από την ΕΕ. Σ' αυτή την κατεύθυνση οι γιατροί και οι άλλοι υγειονομικοί, που δεν ξέχασαν την ταξική τους συνείδηση και καταγωγή, να πρωτοστατήσουν στην δημιουργία αυτού του μετώπου μέσα από τις επιστημονικές, κοινωνικές και συνδικαλιστικές τους δράσεις, να αποκαλύψουν την πραγματικότητα και να θέσουν τις υγειονομικές ανάγκες της Εργατικής τάξης και του λαού σε πρώτο πλάνο.
Σε μια εποχή που ''δικαιώνονται οι φασονατζίδες'' (αυτοί οι γιατροί δηλ που για χρόνια έγραφαν αντίγραφα και πληρωνόντουσαν από τις εταιρίες με το κομμάτι και που τώρα αποτελεί και επίσημη πολιτική του κράτους) έφτασε η ώρα να πληρώσουμε το πολιτικό σύστημα που τους δημιουργεί με το ίδιο νόμισμα.
Να τους ποτίσουμε ''φαρμάκι'' σαν αυτό που μας ποτίζουν καθημερινά.
------------------------------------------------------------------------------
1. http://www.fsth.gr/farmaka.asp Στην ιστοσελίδα του Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης , μπορείτε να βάλετε τις λέξεις simvastatin, atorvastatin, omeprazole, clarithromycin κ.α. Αμέσως διαπιστώνουμε το πόσα κυκλοφορούν ήδη και ότι όλα τα αντίγραφα έχουν ίδια τιμή. Παράδειγμα στο πρωτότυπο της σιμβαστατίνης με το όνομα Zocor τα 30 χάπια των 40 mg κοστίζουν 40 ευρώ. Τα αντίγραφα της σιμβαστατίνης με 30 χάπια των 40 mg όλα κοστίζουν 32,55 ευρώ. Το ίδιο συμβαίνει σχεδόν σε όλα τα φάρμακα. Συνεργάζονται άριστα κυβέρνηση, φαρμακοβιομήχανοι και έμποροι μεταξύ τους ώστε να διατηρούν ψηλά την κερδοφορία τους. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει. Δεν θα βγάζουν 3.500% κέρδος αλλά μόνο 3000%.
2. Σ.Ε.Β. Επιχειρηματικότητα χωρίς εμπόδια - Νέα προσέγγιση για την δημιουργία ευνοικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος - Ειδική έκθεση - Για τις διαδικασίες έγκρισης διάθεσης φαρμακευτικών προϊόντων Απρίλιος 2011 σελ. 14-15 και 30-31
3.
4. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100032_06/10/2011_458414
Μάξιμος Λεοντιάδης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.